به دنبال ثواب بودن، ما را بیچاره کرده است!

«ما عادت کرده‌ایم همه چیز را برای ثوابش انجام دهیم. استادی داشتم که می‌گفت: شما برای فهمیدن بخوانید، ثواب به پای خودش می‌آید. این بد شده که ما این جور بار آمده‌ایم. یعنی الان می‌خواهیم عمره برویم، اولین چیزی که در ذهن خطور می‌کند ثواب است. اعتکاف می‌رویم اولین چیزی که خطور می‌کند ثواب است. اعتکاف فلسفه‌اش چیست؟ اعتکاف از عَکَفَ مشتق است، عُکوف یعنی یک جا ایستادن. اعتکاف رمزش این است که شما همیشه پیش خدا بمانید. حج هم رمزش همین است. عمره رمزش دور خدا چرخیدن است، اما ما همه را برای ثوابش انجام می‌دهیم. آن استادم می‌گفت: اگر آدم در تابستان برای خنک شدن وضو بگیرد وضویش باطل است، اما اگر برای خدا وضو بگیرد هم خنک می‌شود و هم عملش صحیح است. ثواب ما را بیچاره کرده است».

****************************

این توصیه‌ها در حالی است که:
قرآن کریم می‌فرماید: «مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الْآخِرَهِ نُؤْتِهِ مِنْها وَ سَنَجْزِی الشَّاکِرینَ؛ هر کس ثواب آخرت را بخواهد، از آن به او می‌دهیم و به زودی، شکرگزاران را پاداش خواهیم داد» (سوره‌ی آل عمران، آیه‌ی ۱۴۵)
نکته: از نظر استاد ایشان، این که قرآن کریم می‌فرماید: «مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الْآخِرَهِ؛ هر کس ثواب آخرت بخواهد» ما را بیچاره کرده است! این بد شده که ما این جور بار آمده‌ایم!
یا می‌فرماید: «إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ * عَلَى الْأَرَائِکِ ینظُرُونَ * تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَهَ النَّعِیمِ * یسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ * خِتَامُهُ مِسْکٌ وَ فِی ذَلِکَ فَلْیتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ؛ مسلّماً نیکان در انواع نعمت‏اند: بر تخت‌هاى زیباى بهشتى تکیه کرده و [به زیبایی‌هاى بهشت] مى‏نگرند! در چهره‏هایشان طراوت و نشاط نعمت را مى‏بینى و مى‏شناسى! آنها از شراب [طهور] زلال دست‏نخورده و سربسته‏اى سیراب مى‏شوند! مُهرى که بر آن نهاده شده از مشک است و در این نعمت‌هاى بهشتى راغبان باید بر یکدیگر پیشى گیرند!» (سوره‌ی مطففین، آیات ۲۲ تا ۲۶)
نکته: از نظر استاد ایشان، این که قرآن کریم می‌فرماید: «وَ فِی ذَلِکَ فَلْیتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ؛ و در آن [نعمت‌هاى بهشتى] راغبان باید بر یکدیگر پیشى گیرند!» ما را بیچاره کرده است! این بد شده که ما این جور بار آمده‌ایم!
یا می‌فرماید: «إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ * لِمِثْلِ هَذَا فَلْیعْمَلِ الْعَامِلُونَ؛ راستى که این همان کامیابى بزرگ است. کوشندگان براى چنین [پاداشى] باید بکوشند» (سوره‌ی صافات، آیات ۶۰ و ۶۱)
نکته: از نظر استاد ایشان، این که قرآن کریم می‌فرماید: «لِمِثْلِ هَذَا فَلْیعْمَلِ الْعَامِلُونَ؛ کوشندگان براى چنین [پاداشى] باید بکوشند» ما را بیچاره کرده است! این بد شده که ما این جور بار آمده‌ایم!
یا می‌فرماید: «سَابِقُواْ إِلَى مَغْفِرَهٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَ جَنَّهٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُواْ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ ذَلِکَ فَضْلُ اللهِ یؤْتِیهِ مَن یشَاءُ وَ اللهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیم؛ [براى رسیدن‏] به آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى که پهنایش چون پهناى آسمان و زمین است [و] براى کسانى آماده شده که به خدا و پیامبرانش ایمان آورده‏اند، بر یکدیگر سبقت جویید. این فضل خداست که به هر کس بخواهد آن را مى‏دهد، و خداوند را فزون‏بخشى بزرگ است‏‏» (سوره‌ی حدید، آیه‌ی ۲۱)
نکته: از نظر استاد ایشان، این که قرآن کریم می‌فرماید: «سَابِقُواْ إِلَى مَغْفِرَهٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَ جَنَّهٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ؛ [براى رسیدن‏] به آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى که پهنایش چون پهناى آسمان و زمین است‏‏» ما را بیچاره کرده است!
یا در ضمن موعظه‌های خدای تعالی به حضرت عیسی (علیه‌السلام) آمده است: «یا ابْنَ مَرْیمَ لَوْ رَأَتْ عَینُکَ مَا أَعْدَدْتُ لِأَوْلِیائِی الصَّالِحِینَ ذَابَ قَلْبُکَ وَ زَهَقَتْ نَفْسُکَ شَوْقاً إِلَیهِ. فَلَیسَ کَدَارِ الْآخِرَهِ دَارٌ. تَجَاوَرَ فِیهَا الطَّیبُونَ وَ یدْخُلُ عَلَیهِمْ فِیهَا الْمَلَائِکهُ الْمُقَرَّبُونَ وَ هُمْ مِمَّا یأْتِی یوْمَ الْقِیامَهِ مِنْ أَهْوَالِهَا آمِنُونَ. دَارٌ لَا یتَغَیرُ فِیهَا النَّعِیمُ وَ لَا یزُولُ عَنْ أَهْلِهَا. یا ابْنَ مَرْیمَ نَافِسْ فِیهَا مَعَ الْمُتَنَافِسِینَ فَإِنَّهَا أُمْنِیهُ الْمُتَمَنِّینَ، حَسَنَهُ الْمَنْظَرِ. طُوبَى لَکَ یا ابْنَ مَرْیمَ إِنْ کُنْتَ لَهَا مِنَ الْعَامِلِینَ مَعَ آبَائِکَ آدَمَ وَ إِبْرَاهِیمَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَعِیمٍ لَا تَبْغِی بِهَا بَدَلًا وَ لَا تَحْوِیلًا. کَذَلِکَ أَفْعَلُ بِالْمُتَّقِین‏؛ ای پسر مریم اگر چشمت می‌دید آنچه برای دوستان نیکوکارم آماده کرده‌ام، دلت آب می‌شد و جانت از شوق رسیدن به آن، بر می‌آمد. مانند سرای آخرت،‌ سرایی نیست. در آن، پاکان، همسایه‌ی هم می‌شوند. فرشتگان مقرَّب بر آنان داخل می‌شوند. ایشان از ترس‌های روز قیامت، امان‌یافته‌اند. سرایی است که نعمت‌هایش تغییر نمی‌کند و از ساکنانش زایل نمی‌گردد. ای پسر مریم، همراه آنان که برای آن [نعمت‌ها] تلاش می‌کنند، تلاش کن که آن [نعمت‌های بهشت] آرزوی آرزومندان است. نیکو چشم‌انداز است. خوشا به حالت ای پسر مریم اگر برای [رسیدن به] آن از عمل‌کنندگان باشی همراه پدرانت آدم و ابراهیم (علیهماالسلام) در باغ‌ها و نعمت‌هایی که جایگزینی برایش و جابجا شدنی از آن نمی‌طلبی. [آری] اینگونه با پرهیزکاران [رفتار] می‌کنم» (کافی، محدث کلینی، جلد ۸، صفحه‌ی ۱۳۶)
نکته: از نظر استاد ایشان، این که خدای تعالی می‌فرماید: «یا ابْنَ مَرْیمَ نَافِسْ فِیهَا مَعَ الْمُتَنَافِسِینَ؛ ای پسر مریم، همراه آنان که برای آن [نعمت‌ها] تلاش می‌کنند، تلاش کن» ما را بیچاره کرده است! این بد شده که ما [و حضرت عیسی (علیه‌السلام)] این جور بار آمده‌ایم!
یا این که مولانا امیر المؤمنین (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «اِعْمَلُوا لِلْجَنَّهِ عَمَلَهَا؛ برای رسیدن به بهشت، کارهای درخور آن انجام دهید» (نهج‏البلاغه، صبحی صالح، خطبه‌ی ۱۳۲)
نکته: از نظر استاد ایشان، همین حرف‌های امیر المؤمنین (علیه‌السلام) است که ما را بیچاره کرده است! این بد شده که ما این جور بار آمده‌ایم!
یا این که در وصیت به امام حسن و امام حسین (علیهما‌السلام) می‌فرمایند: «أُوصِیکمَا بِتَقْوَى اللهِ … وَ اعْمَلَا لِلْأَجْر؛ توصیه می‌کنم شما را به پرهیزکاری و این که برای رسیدن به پاداش، عمل کنید» (نهج‏البلاغه، صبحی صالح، خطبه‌ی ۴۷)
نکته: از نظر استاد ایشان، باز هم همین حرف‌های امیر المؤمنین (علیه‌السلام) است که ما را بیچاره کرده است! این بد شده که ما [و امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام)] این جور بار آمده‌ایم!
یا در روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) آمده است: «إِنَّ عَلِی بْنَ الْحُسَینِ (علیهما‌السلام) اسْتَقْبَلَهُ مَوْلًى لَهُ فِی لَیلَهٍ بَارِدَهٍ وَ عَلَیهِ جُبَّهُ خَزٍّ وَ مِطْرَفُ خَزٍّ وَ عِمَامَهُ خَزٍّ وَ هُوَ مُتَغَلِّفٌ بِالْغَالِیهِ، فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاک فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَهِ عَلَى هَذِهِ الْهَیئَهِ إِلَى أَینَ؟ فَقَالَ: إِلَى مَسْجِدِ جَدِّی رَسُولِ اللهِ (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) أَخْطُبُ الْحُورَ الْعِینَ إِلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ؛ یکی از یاران علی بن الحسین (علیهماالسلام) در شبی سرد، آن حضرت را دید که لباس و عمامه‌ای از خز در بر داشتند و عطرزده بودند. پس عرض کرد: فدایتان شوم، در چنین ساعتی و چنین آراسته به کجا می‌روید؟ فرمودند: به مسجد پدربزرگم رسول خدا می‌روم تا حور العین را از خدای تعالی خواستگاری نمایم» (کافی، محدث کلینی، جلد ۶، صفحه‌ی ۵۱۶)
نکته: از نظر استاد ایشان، همین انگیزه‌های امام سجاد (علیه‌السلام) که از انجام اعمال صالح خود، به دنبال خواستگاری از حورالعین هستند، ما را بیچاره کرده است! این بد شده که ما [و امام سجاد (علیه‌السلام)] این جور بار آمده‌ایم!